کد مطلب:149817 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:280
سخن امام حسین با فرزدق
فرزدق شاعر می گوید: در سال 60 ه. ق به حج رفتم و زمام شتر مادرم در دستم بود و می كشیدم تا داخل حرم شدم. ناگهان حسین، علیه السلام، را دیدم كه از حرم، خارج می شد. سلام كردم و عرض كردم: پدر و مادرم به فدای شما یابن رسول الله! چرا شتابان؛ حج نكرده، از حرم خارج می شوی؟ فرمود: اگر بیرون نمی رفتم در حرم به
دست دشمنان می افتادم... بعد فرمود: مردم را چگونه دیدی؟ عرض كردم: به آدمی آگاه دست یافته ای، به شما بگویم كه قلوب مردم با تو است ولی شمشیر به روی شما می كشند....
سبط ابن جوزی نقل می كند كه حضرت فرمودند: أنا اولی من قام بنصرة دین الله و اعزاز شرعه و الجهاد فی سبیله لتكون كلمة الله هی العلیاء؛ [1] من سزاوارترین افراد به قیام برای یاری دین خدا و عزت دادن شرع او و جهاد در راه او می باشم تا كلمه ی خدا بلندتر و پیروز باشد.
امام حسین، علیه السلام، در این كلام مبارك، خود را شایسته ترین افراد برای دفاع از دین خدا می داند. و حق همین است زیرا امام مسلمین و پیشوای معنوی و كسیكه اسلام از خانه ی او نشأت گرفته، به اطراف و جوانب عالم نفوذ پیدا كرده، البته سزاوارتر از هر كسی برای قیام در راه خدا و برای دفاع از اسلام و قرآن و حفظ حیثیات، دین است.
جملات فوق، حاكی از آن است كه وظیفه ی مقدس حضرت حسین بن علی، علیه السلام، نصرت و یاری دین خداست. آری، هنگامی كه دین در جامعه صدمه و آسیب دید، بر همه مسلمانان بویژه مردان خدا و رجال الهی است كه بپا خیزند و دین خدا را نصرت و یاری بنمایند و نگذارند دین پرودگار، در جامعه رو به ضعف و نقصان بگذارد و در انظار، كم رنگ شود.
و از جمله وظایف یاد شده ی در این عبارت، اعزار شرع الهی است. شریعت خداوند، امانت الهی و ناموس پرودگار است و باید با تمام توان در اعزاز و سرفراز داشتن آن كوشید. روزی كه احكام و قوانین خداوند، مورد هتك و بی حرمتی قرار بگیرد، و اهانت بی حرمتان متوجه آن گردد، هیچكس معذور نیست. خصوصا مسؤولیت بزرگان جامعه و علمای امت و رهبران دینی در آن شرایط، بسیار سخت و سنگین است.
سومین مطلبی را كه امام حسین در اینجا به عنوان وظیفه ی خود ذكر كرده اند جهاد در راه خداست. اگر جهاد فی سبیل الله و تلاش در راه خدا و صف بندی در برابر دشمنان دین نباشد، اساس اسلام، برچیده می شود.
بالاخره در شرایطی كه احكام و قوانین خداوند، در خطر مهاجمه ی دشمن قرار بگیرد، باید پیروان اسلام، آماده شوند و با تمام قوا و همه ی نیروها و امكانات خود بپا خاسته، دست اعدای دین را از دامن آن كوتاه كنند، با منطق قوی و مستدل، بافته های نامستقیم مخالفان را پاسخ گفته، حقایق درخشان دین را به مردم برسانند، و اگر نیاز به صرف مال و بذل جان و تحمل مشقتها باشد باید دریغ ننمود، بلكه باید از دین خدا حمایت و جانبداری كرد.
نكته بسیار مهم در اینجا، جمله ی آخر حضرت امام حسین، علیه السلام، است كه هدف كلی و اصلی از حركت عظیم و آسمانی خود را در آن،
ترسیم فرموده و آن این است: «لتكون كلمة الله هی العلیا»؛ قیام برای نصرت دین، عزیز داشتن شریعت الهی و جهاد در راه خداوند، برای اینكه كلمة الله و سخن حق بلند پایه تر و برتر باشد. تمام تلاشها و كوششها و حركت های مردان الهی به همین كلمه بازگشت می كند و مآل و سرانجام همه ی جنبشهای الهی، شهادت ها و جهادها همین است كه كلمة الله حاكم، مستقر و برقرار باشد.
حركت و تلاش انبیا، اولیا، امامان معصوم، شهیدان سرافراز و جریان خونبار كربلا و امام حسین، همه برای تثبیت كلمة الله به جای كلمه ی باطل و كلمه ی شیطان بوده است. و این تعبیر اقتباس از قرآن كریم است كه می فرماید: و جعل كلمة الذین كفروا السفلی و كلمة الله هی العلیا. [2] .
دست دشمنان می افتادم... بعد فرمود: مردم را چگونه دیدی؟ عرض كردم: به آدمی آگاه دست یافته ای، به شما بگویم كه قلوب مردم با تو است ولی شمشیر به روی شما می كشند....
سبط ابن جوزی نقل می كند كه حضرت فرمودند: أنا اولی من قام بنصرة دین الله و اعزاز شرعه و الجهاد فی سبیله لتكون كلمة الله هی العلیاء؛ [1] من سزاوارترین افراد به قیام برای یاری دین خدا و عزت دادن شرع او و جهاد در راه او می باشم تا كلمه ی خدا بلندتر و پیروز باشد.
امام حسین، علیه السلام، در این كلام مبارك، خود را شایسته ترین افراد برای دفاع از دین خدا می داند. و حق همین است زیرا امام مسلمین و پیشوای معنوی و كسیكه اسلام از خانه ی او نشأت گرفته، به اطراف و جوانب عالم نفوذ پیدا كرده، البته سزاوارتر از هر كسی برای قیام در راه خدا و برای دفاع از اسلام و قرآن و حفظ حیثیات، دین است.
جملات فوق، حاكی از آن است كه وظیفه ی مقدس حضرت حسین بن علی، علیه السلام، نصرت و یاری دین خداست. آری، هنگامی كه دین در جامعه صدمه و آسیب دید، بر همه مسلمانان بویژه مردان خدا و رجال الهی است كه بپا خیزند و دین خدا را نصرت و یاری بنمایند و نگذارند دین پرودگار، در جامعه رو به ضعف و نقصان بگذارد و در انظار، كم رنگ شود.
و از جمله وظایف یاد شده ی در این عبارت، اعزار شرع الهی است. شریعت خداوند، امانت الهی و ناموس پرودگار است و باید با تمام توان در اعزاز و سرفراز داشتن آن كوشید. روزی كه احكام و قوانین خداوند، مورد هتك و بی حرمتی قرار بگیرد، و اهانت بی حرمتان متوجه آن گردد، هیچكس معذور نیست. خصوصا مسؤولیت بزرگان جامعه و علمای امت و رهبران دینی در آن شرایط، بسیار سخت و سنگین است.
سومین مطلبی را كه امام حسین در اینجا به عنوان وظیفه ی خود ذكر كرده اند جهاد در راه خداست. اگر جهاد فی سبیل الله و تلاش در راه خدا و صف بندی در برابر دشمنان دین نباشد، اساس اسلام، برچیده می شود.
بالاخره در شرایطی كه احكام و قوانین خداوند، در خطر مهاجمه ی دشمن قرار بگیرد، باید پیروان اسلام، آماده شوند و با تمام قوا و همه ی نیروها و امكانات خود بپا خاسته، دست اعدای دین را از دامن آن كوتاه كنند، با منطق قوی و مستدل، بافته های نامستقیم مخالفان را پاسخ گفته، حقایق درخشان دین را به مردم برسانند، و اگر نیاز به صرف مال و بذل جان و تحمل مشقتها باشد باید دریغ ننمود، بلكه باید از دین خدا حمایت و جانبداری كرد.
نكته بسیار مهم در اینجا، جمله ی آخر حضرت امام حسین، علیه السلام، است كه هدف كلی و اصلی از حركت عظیم و آسمانی خود را در آن،
ترسیم فرموده و آن این است: «لتكون كلمة الله هی العلیا»؛ قیام برای نصرت دین، عزیز داشتن شریعت الهی و جهاد در راه خداوند، برای اینكه كلمة الله و سخن حق بلند پایه تر و برتر باشد. تمام تلاشها و كوششها و حركت های مردان الهی به همین كلمه بازگشت می كند و مآل و سرانجام همه ی جنبشهای الهی، شهادت ها و جهادها همین است كه كلمة الله حاكم، مستقر و برقرار باشد.
حركت و تلاش انبیا، اولیا، امامان معصوم، شهیدان سرافراز و جریان خونبار كربلا و امام حسین، همه برای تثبیت كلمة الله به جای كلمه ی باطل و كلمه ی شیطان بوده است. و این تعبیر اقتباس از قرآن كریم است كه می فرماید: و جعل كلمة الذین كفروا السفلی و كلمة الله هی العلیا. [2] .
[1] ابن جوزي، يوسف؛ تذكرة الخواص، ص 252، به نقل از پرتوي از عظمت حسين، ص 134.
[2] سوره توبه، آيه 40.